اجتناب یا بازداری، برای افراد خجالتی و اطرافیان آنها، مشکلاتی را ایجاد می کند که عبارتند از:
- کنسل کردن برنامه های اجتماعی در آخرین لحظه.
- اجتناب از موقعیت هایی که تعامل اجتماعی مثبت در آنها وجود دارد.
- نداشتن دوست یا داشتن دوستان کم.
- اجتناب از فعالیت هایی که در شرایطی دیگر لذت بخش هستند.
- انفعال، بدبینی و اعتماد به نفس پایین.
- نگران کردن دوستان، اعضای خانواده، معلمان یا مربیان.
- استفاده بیش از حد از کامپیوتر بدون استفاده از تماس های تصویری و چهره به چهره با دیگران.
علل اجتناب، بازداری و پریشانی
خلق و خو یا تأثیرات بیولوژیکی:
- گوشه گیری، اجتناب، واکنش پذیری هیجانی بالا
- حساسیت بیشتر برای زمانی که فاقد حمایت اجتماعی کافی باشید
- هیجانات عاطفی ضعیف در ارتباط با اعضای خانواده یا برخی محیط‌ها
رویدادهای استرس زای زندگی:
- تجربیات شرم آور
- جا به جایی‌های بزرگ مانند نقل مکان از مدرسه‌ای به مدرسه دیگر یا از شهری به شهر دیگر
- تغییرات یا اختلافات ناگهانی در زندگی خانوادگی
تعاملات منفی خانوادگی:
- انتقاد و شرمساری مکرر والدین برای وادار کردن فرزندان به انجام رفتارهایی خاص و مورد پسند خودشان، کنترل شدید والدین و ابراز صمیمیت کم
- تعاملات خانوادگی آشفته یا بی توجهی
محیط های پر استرس کاری یا مدرسه:
- محیط های بسیار رقابتی، بحرانی یا خصومت آمیز
- خجالت از عملکرد ضعیف
- پاداش دادن به رفتارهای سلطه جویانه و قلدری یا تشویق به تمسخر و نادیده گرفتن
چگونه عزیزان، دوستان و مربی ها می توانند کمک کنند.
داشتن انتظارات درست و به جا:
- همزمان با ابراز همدردی با احساسات فرد خجالتی، انتظارات مناسب را حفظ کنید.
- آنها را تشویق کنید تا در مورد تجربیات روزانه شان و احساسی که درباره آن دارند، با شما صحبت کنند.
- تضاد بین نیاز به تعلق داشتن و ترس از طرد شدن را تصدیق کنید.
- رول پلی موقعیت های چالشی با فرد خجالتی (نقش بازی کردن به جای فرد دیگری در مورد موضوعی که فرد با آن مشکل دارد)
- به فرد خجالتی کمک کنید تا اهداف رفتاری خاصی را که قابلیت مدیریت دارند تعیین کند و برای دستیابی به آنها از طریق ابزارهای معقول آن را به دست آورد.
- کمک کنید تا افکار منفی مکرر در مورد خود و دیگران را به چالش کشیده و جایگزین های سازنده را پیدا کند.
- از برچسب های منفی و فشارهای شدید در مورد موقعیت های اجتماعی خودداری کنید.
- به یاد داشته باشید که خجالتی بودن و اضطراب اجتماعی برای اکثر مردم تجربه‌ای رایج و جهانی در تمام سنین است.
یک روانشناس خوب چگونه می تواند کمک کند
- گروه درمانی مکانی را برای کاوش، تجربه، آزمایش فرضیه های بدبینانه در مورد خود و تعامل اجتماعی فراهم کرده و سبک های ارتباطی فرد را رشد می دهد.
- روان درمانی موفق، موانع را کاهش می دهد و باعث افزایش ریسک پذیری و پذیرش خود می شود. ضمنا انتخاب موقعیت‌هایی که با خلق و خوی فرد مطابقت دارد نیز افزایش می‌یابد.
- روان درمانی فردی، فضایی را برای کشف نیازها، نگرش ها، باورها و رفتارهای فرد، فارغ از فشار دیگران فراهم می کند.
- درمان گروهی و فردی به مراجع کمک می کند تا با کاهش افکار منفی، سرزنش خود و احساس شرم، همچنین با ایجاد دیدگاه های مثبت و الگوهای رفتاری مؤثر، همدلی بیشتری نسبت به خود و دیگران داشته باشد.
- دارودرمانی به افراد کمک می کند به موقعیت های اضطراب زا وارد شده و دیگر از آن اجتناب نکنند.
