به عنوان والدین و معلمان، شما اولین افرادی هستید که از کودکان و نوجوانان حمایت می کنید. اینکه بتوانید با آنها ارتباط برقرار کرده و حس اعتماد ایجاد کنید، اهمیت بالایی دارد. وقتی بچه ها و نوجوانان شما با مشکلاتی روبرو می شوند، باید با شما احساس راحتی کنند و برای کمک گرفتن به شما مراجعه کنند.
همچنین بسیار مهم است که بتوانید تشخیص دهید چه زمانی فرزندان شما از نظر هیجانی آشفته هستند. کودکان و نوجوانان تمایل دارند احساسات خود را درونی کنند. اگر چیزی آنها را آزار بدهد، ممکن است صحبت نکنند و درخواست حمایت نکنند. گاهی اوقات، آنها متوجه نمی شوند که کمک در دسترس است. بنابراین، برای والدین و معلمان ضروری است که بتوانند تشخیص دهند که چه زمانی آنها دچار مشکل شده اند و چگونه به کودکان و نوجوانان خود نزدیک شوند.
اینکه بتوانید فرزندانتان را به صحبت کردن با خودتان متقاعد کنید، می تواند چالش برانگیز باشد. نکات زیر می تواند برای شروع گفتگو با آنها و درک آنچه در زندگی آنها می گذرد مفید باشد.
کاری کنید آنها احساس امنیت کنند
شما باید کاری کنید تا بچه ها و نوجوانان برای صحبت کردن با شما احساس راحتی کنند. در مورد اینکه چرا با آنها صحبت می کنید برایشان شفاف سازی کنید، زیرا بچه ها از اینکه به دردسر بیفتند و دچار مشکل یا مجازات شوند بسیار می ترسند. بنابراین بهتر است به آنها اطمینان دهید که چنین مسائلی پیش نخواهد آمد و شما همواره آنها را راهنمایی خواهید کرد. بهتر است والدین زمانی را به صورت هفتگی یا هر دو هفته یکبار در نظر داشته باشند، مثلا صرف ناهار با کودک یا نوجوان فکر خوبی است و این کار را به طور مستمر انجام دهند.
به آنها گوش دهید
برای گوش دادن فعالانه به صحبت های کودک یا نوجوان خود وقت بگذارید. بسیاری از اوقات، تمام آن چیزی که فرزندان می خواهند، فردی است که به آنها گوش دهد. قبل از اینکه به آنها پیشنهادی ارائه دهید، سعی کنید دیدگاه آنها را درک کنید. گاهی اوقات ممکن است اضطرابی که دارید، باعث شود بخواهید همه چیز را سریعا تصحیح کنید. اما در واقع بهترین کمکی که می توانید ارائه دهید، با دقت گوش کردن به آنها است.
نیاز آنها به کمک را تایید و از آنها حمایت کنید
به طور مثال، اگر کودک یا نوجوانی به شما گفت که احساس غم یا ناراحتی می کند، به او بگویید از اینکه احساسات خود را در میان می گذاری از تو متشکرم. به او افتخار کنید. بگذارید بدانند که از شجاعتی که برای صحبت کردن با شما و اعتماد به شما به خرج داده اند، قدردانی می کنید. اگرکودک شما به کمک بیشتری نیاز دارد، با یک متخصص مناسب مشورت کنید. ممکن است لازم باشد این کار را از صحبت با روانشناس مدرسه شروع کنید.
خودتان باشید
سعی کنید خودتان باشید و نخواهید به چیزی وانمود کنید. نوجوانان می توانند این موضوع را تشخیص دهند که چه زمانی شما خودتان نیستید. اگر گشوده، آرام و خود واقعی تان باشید، باعث میشود آنها هم بتوانند خودشان باشند.
از گفتن این که چیزی را نمی دانید، نترسید
به عنوان یکی از والدین یا معلمین، اعتراف به این که پاسخ همه چیز را نمی دانید، اشکالی ندارد. اما اگر یک کودک یا نوجوان از شما چیزی می‌پرسد، تمام تلاش خود را به کار بگیرید تا پاسخ آنها یا کسی که می‌تواند به آنها کمک کند را بیابید.
