رابطهی عاطفی یعنی دو آدم با تجربههای متفاوت، نگاههای گوناگون، سبکهای فکری جدا و نیازهای خاص، قراره کنار هم زندگی کنن. خب معلومه که این مسیر، پُر از چالش و لحظههای پرفراز و نشیبه.
اما چه چیزی باعث میشه که بعضی زوجها با وجود تمام اختلافها، همچنان عاشق و آرام کنار هم بمونن؟
جواب سادهست: انعطافپذیری.
انعطافپذیری در رابطه یعنی بتونی:
موقع اختلاف، لج نکنی.
نظر طرف مقابل رو هم بشنوی.
بپذیری که همیشه حق با تو نیست.
گاهی اول تو قدم اول آشتی رو برداری.
بلد باشی سازگار بشی بدون اینکه خودتو انکار کنی.
یعنی نه خودتو گم کنی، نه دیگهخواهت رو له کنی. بلکه بتونی بهجای “جنگیدن برای برنده شدن”، دنبال درک و تفاهم باشی.
هیچ دو آدمی مثل هم نیستن. حتی دوقلوهای یکسان هم گاهی دعواشون میشه!
پس هر رابطهای نیاز به انعطاف داره تا بهجای بنبست، راه گفتوگو پیدا کنه.
نیازها، شرایط زندگی، کار، خانواده، فرزندان، بدن، سلامت روان… همهچیز تغییر میکنه. زوجهای منعطف میتونن با این تغییرات پیش برن؛ نه اینکه درجا بزنن.
وقتی یکی همیشه باید برنده باشه، رابطه بازنده میشه. انعطاف یعنی اجازه بدی رابطه رشد کنه، حتی اگر گاهی غرورت کوتاه بیاد.
افرادی که توی رابطهشون انعطافپذیرن، معمولاً این ویژگیها رو دارن:
گوش دادن فعال: فقط نمیشنون، بلکه درک میکنن.
کمتر قضاوت میکنن: اول دلیل طرف مقابل رو میپرسن.
به جای بحث، گفتوگو میکنن.
از تغییر نمیترسن.
میدونن همهچیز طبق برنامه پیش نمیره.
بلدن عذرخواهی کنن.
در برابر اشتباههای شریک زندگیشون، تحمل و درک دارن.
فرض کن یکی از طرفین آدم وقتشناسیه و دیگری راحتتر با زمان برخورد میکنه.
به جای اینکه این تفاوت باعث دعوای همیشگی بشه، زوج منعطف به توافقی میرسن که نیاز دو طرف دیده بشه: مثلاً یکی زودتر آماده میشه، اون یکی هم تلاش میکنه تأخیرش رو کم کنه.
یعنی انعطافپذیری پلی میزنه بین دو دنیای متفاوت.
نه از کسی قربانی میسازه، نه از کسی پادشاه.
هروقت ناراحت شدی، سریع واکنش نشون نده. اول احساساتتو ببین، حرف نزن، بعد سعی کن درک کنی چرا این اتفاق افتاده. بعد که آروم شدی، حرف بزن.
خودتو بذار جای اون. اگر جای اون بودی، چی حس میکردی؟ گاهی فقط همین تمرین ساده باعث میشه یه دلخوری بزرگ، به یه بغل ساده ختم بشه.
گاهی پشت پرخاشگری، خستگی یا قهر، فقط یه نیاز سادهست: مثلا توجه، نوازش، حمایت. بهجای جنگ، درباره نیازت حرف بزن.
انعطافپذیری به معنای بله گفتن به همهچیز نیست! گاهی باید نه بگی، اما با احترام. یاد بگیر مرز بذاری بدون آسیبزدن.
بله!
اگه فقط یکی از طرفین همیشه سازگار باشه، اون یکی کمکم بهجای قدردانی، دچار توهم حق به جانب بودن میشه.
رابطهی سالم یعنی انعطاف دوطرفه.
اگر یکی همیشه کوتاه میاد، رابطه تبدیل به میدان سوءاستفاده میشه، نه محبت.
در دورانهای سخت مثل:
بیکاری
بیماری یکی از زوجها
مرگ یکی از عزیزان
تغییر مکان یا مهاجرت
تولد فرزند
…زوجهایی که انعطافپذیرتر هستن، بهتر دوام میارن. چون در برابر سختیها با هم سازگار میشن، نه در برابر هم.
انعطافپذیری در رابطه عاطفی یعنی بلد باشی در برابر سختیها خم بشی، ولی نشکنی.
یعنی جایی که نیاز داری بایستی، بایستی و جایی که لازم داری کنار بیای، بیای.
رابطهی موفق، محصول تلاش دو آدم منعطفه؛ نه دو آدم بینقص.
Gottman, J. (1999). The Seven Principles for Making Marriage Work.
Bowen, M. (1978). Family Therapy in Clinical Practice.
American Psychological Association – Flexibility in Intimate Relationships
